نقد اولین اثر جدی بعد از همه‌گیری کووید-۱۹ فیلم Locked Down قرنطینه را با هم می خوانیم.
نام انگلیسی: Locked Down
نام فارسی: قرنطینه
محصول: ۲۰۲۱
امتیاز: ۱ از ۴ – 〇〇〇⬤
- کارگردان: Doug Liman
- بازیگران: Anne Hathaway, Chiwetel Ejiofor, Lucy Boynton
خلاصه داستان:
درست در زمانی که تصمیم به جدایی می‌گیرند، «لیندا» و «پکستون» مجبور می‌شوند که با شروع قرنطیه خانگی مدت دیگری را در کنار یکدیگر سپری کنند و در ادامه با بهبود یافتن رابطه‌شان، نقشه یک سرقت بزرگ را طراحی می‌کنند.
نوشته مصطفی ملکی
یک فیلم جدی
از زمان ظهور ویروس کووید-۱۹ و قرنطینه‌ی جهانی که مردم بیشتر نقاط جهان را برای ماه‌ها در داخل خانه‌ها حبس کرد، چند اثر تجربی و یک اثر هم در سینمای گروه B تولید شدند.
اما اولین اثر پر بازیگر و محصول هالیوود فیلم «قرنطینه» است که در سال ۲۰۲۱ به نمایش درآمده است.
نام داگ لیمان، حداقل برای شخص من، با فیلم «برو» محصول ۱۹۹۹ گره خورده است؛ از آن دست فیلم‌های کمدی سیاه و در خط مشی سینمای پست‌مدرن که دیدن چندباره‌اش هم خالی از لطف نیست.
اما از نیمه‌ی دهه‌ی ۲۰۰۰ به‌این‌سو، لیمان به ساخت آثار صرفاً تجاری و پر بازیگر روی آورده است که از مهم‌ترین و شاید بهترین آنها می‌توان به فیلم «بازی منصفانه» و «لبه‌‌ی فردا» اشاره کرد.
البته آثاری مانند «آقا و خانم اسمیت» و «ساخت آمریکا» نیز به‌لحاظ تجاری برای او موفقیت‌هایی را در پی داشتند.
اما نکته‌ای که در میان آثار او می‌توان یافت، استفاده‌ی خوب از بازیگران بزرگ و نقش‌خوانی‌های زیرکانه‌ی او برای این بازیگران است که باعث می‌شود کاراکترها باورپذیر شوند.
از طنز پنهانی که در دیالوگ‌ها یا موقعیت‌ها استفاده می‌کند نیز نباید غافل ماند.
در فیلم قرنطینه، لیندا و پکستون که با هم در خانه‌ای در لندن زندگی می‌کنند، به‌طور عاطفی از یکدیگر جدا شده‌اند.
اما شرایط قرنطینه اجازه‌ی نقل مکان به لیندا را نمی‌دهد.
به‌همین سبب آنها در یک خانه، اما در اتاق‌هایی جدا از یکدیگر شب را به صبح می‌رسانند.
باید گفت که این فیلم همچنان نسبت به اثری که دوست داریم در دوران قرنطینه شاهد باشیم، کمی خام است و باید گفت نسبت‌به شرایط این دوره از جهان، باید آن را یک اثر تجربی با تیم کارگردانی و بازیگری حرفه‌ای بنامیم.
کمدی نرمی که از میان دیالوگ‌ها بیرون می‌آید و بازی خوب آنا هثِوی نقطه اتکای این فیلم محسوب می‌شوند.
اما فیلم در تمام مدت دو ساعت خود، گویی چیزی کم دارد و آن هم درک نامناسب از فضای قرنطینه است.
نتیجه گیری
همه‌ی ما یک سال گذشته را که بیشتر آن را در قرنطینه به‌سر بردیم به‌راحتی درک کرده‌ایم.
اما این فیلم با درک مخاطبی که این دوران تجربه‌‌ی زیسته‌ی اوست فاصله دارد. به‌همین سبب است که در برخی سکانس‌ها نمی‌توان با فیلم ارتباط برقرار کرد و از شروع پرده‌ی سوم به یک ملودرام هیجانی می‌رسیم.
فیلم در پرده‌ی سوم خود دیگر از منطق روایی‌اش فاصله می‌گیرد و وارد فضایی هیجانی-عاشقانه‌ای می‌شود که هیچ نشانی از یک اثر درباره‌ی دوران در خانه ماندن جهان ندارد.
در هر حال باید منتظر ماند تا آثار پخته‌تری در باب دوران سخت کووید-۱۹ منتشر شوند و شاهد نقطه‌نظرهای مختلف از درون قاب کارگردان‌های مختلف در سرتاسر دنیا باشیم.
| @OnefilmOnelife | را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید.
مطالعه نقدهای دیگر مانند نقد فیلم قرنطینه از اینجا مطالعه کنید
