نقد فیلم پدر عروس سانتیمانتالیسم هالیوودی دامان این کارگردان را هم گرفت
نام انگلیسی: Father of the Bride
نام فارسی: پدر عروس
محصول: ۲۰۲۲ – ایالات متحده
ژانر: درام
امتیاز: ۱.۵ از ۴ – 〇〇◐⬤
نوشته : سارا
«بیلی» و «اینگرید» در برابر مشاور نشسته‌اند و درباره‌ی مشکلات زناشویی خود حرف می‌زنند. حرف‌هایی که بیشتر گلایه و ناراحتی و عصبانیت است. تمام حرف‌ها اما در نهایت این نتیجه را برای اینگرید به همراه دارد که آنها باید طلاق بگیرند. اینگرید می‌خواهد این خبر رو خیلی زود به دختران‌اش اعلام کند.
بیلی که مخالف این اتفاق است، بعد از شنیدن خبر نامزدی دخترش، «سوفیا»، بهانه‌ای خوب برای به تعویق انداختن آن پیدا می‌کند.
تا کنون فیلم‌های بسیاری درباره‌ی مراسم ازدواج و اتفاقاتی که ممکن است در مسیر این مراسم رخ دهد، ساخته شده است. گاه این مراسم جای رخ دادن اتفاقات ترسناک بوده و گاه کمدی‌هایی جذاب را باعث شده است.
فیلم «پدر عروس» اما نه روایتی ترسناک و نه کمدی است، اگرچه تلاش می‌کند کمی مسیر آثار کمدی را در پیش بگیرد، اما هرگز تبدیل به یک کمدی منحصربه‌فرد و خاص نمی‌شود و بیشتر یک داستان درام را روایت می‌کند.
در این فیلم پدر عروس یعنی بیلی قرار است مسیر تغییر و تحول خود را طی کند. او که مردی عاشق کار کردن است با دانستن خستگی همسرش از او و در کنار آن دور شدن دخترش و تشکیل خانواده دادن احساس شکست می‌کند. به همین دلیل مدام به خاطرات گذشته و آنچه دارد اشاره می‌کند و به شکل‌های مختلف تلاش می‌کند بار دیگر خانواده‌اش را مانند گذشته دور هم نگه دارد.
تلاش فیلمساز
این تلاش تا نیمه‌های فیلم داستانی جذاب را ساخته است. اتفاقات بر اساس منطق جلو می‌روند و می‌توان انتظار درامی پخته را داشت. اما همه‌چیز با ورود خانواده و پدر «ادن»، داماد، به هم می‌ریزد. داستان مسیر خود را گم می‌کند و تلاش‌های بسیارش برای کمدی کردن روایت خود باعث می‌شود دیگر شخصیت‌ها مهم نباشند.
ما که تا این زمان با شناخت تک‌تک کاراکترها نیاز داشتیم به سرانجام رسیدن آنها را هم ببینیم به ناگاه آنها را رها شده و قرار گرفته در موقعیت‌هایی می‌بینیم که قرار است کمدی باشد و کمدی هم نیست. در این نیمه اتفاقات در مسیری تکراری و خسته‌کننده رخ می‌دهند و دیگر حرفی از کاراکترها نیست. شخصیت‌ها زیاد شده و فقط می‌خواهند مراسم عروسی را انجام دهند.
البته بیلی در نیمه‌ی دوم هم نادیده گرفته نمی‌شود، اما مشکل اصلی پرداخت نشدن شخصیت‌های دیگر است. دختر کوچک‌تر بیلی یا خانواده‌ی ادن علی‌رغم پتانسل بالا هیچ‌کدام پرداخت نمی‌شوند و به نوعی حیف می‌شوند.
نتیجه گیری
«گری الازراکی»، کارگردان این فیلم، با فیلم اول خود توانست در مکزیک اسم و رسمی پیدا کند و فیلم‌اش از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ مکزیک هم شود. شاید به همین دلیل بوده که برادران وارنر هم تهیه‌کننده‌ی اثر بعدی او شدند.
اما انگار نفرین هالیوود دامان الازراکی را هم گرفته و فیلم دوم‌اش نتوانسته آن‌گونه که باید خودی نشان دهد. نیمه‌ی دوم فیلم او عملاً اسیر همان سانتیمانتالیسم هالیوودی شده و علی‌رغم منطق روایی خود نمی‌تواند اثر بسزایی بر مخاطب بگذارد.
در نهایت این فیلم پدر عروس یک روایت آسان برای دیدن در یک عصر روز تعطیل است.
از کانال محترم | @OnefilmOnelife |
