یک هنرمند نقاشی ۱۴ ساله ویتنامی از سوی کارشناسان و مجموعه‌داران بین‌المللی به عنوان پدیده نقاشی شناخته شده و به فاصله کوتاهی به شهرت جهانی رسیده و تابلوهایش دست کم به قیمت ۱۵۰ هزار دلار به فروش می‌رسد.
این هنرمند جوان ویتنامی با جکسون پولاک مقایسه می‌شود و نقاشی‌های او ۱۵۰۰۰۰ دلار به بالا فروخته می‌شود. با افتتاح اولین نمایش انفرادی او در لندن در مورد آینده صحبت می‌کند، به خیریه کمک می‌کند و این واقعیت همچنان مهم‌ترین بخش داستان است که او «فقط یک بچه» است.
هنگامی که «ژئو چو» چهار ساله بود، دوره نقاشی فیگوراتیو را آموزش دید. اعجوبه هنر ویتنامی ۱۴ ساله در اولین نمایشگاه انفرادی خود در لندن، در حالی که اولین نقاشی او، پرتره‌ای از مادرش را به خبرنگاران نشان می‌دهد میگوید: «کشیدن گوش‌ها بسیار دشوار است».
خانم «نگوین تی تو سونگ» اولین سوژه مناسب برای این هنرمند است. او صاحب دو گالری در شهر هوشی مین است و زئو و دو برادرش را تشویق کرد تا درس طراحی را بیاموزند.
این نقاش کوچک به گرمی دستان خبرنگار را میفشرد و با تعظیم میگوید: «بدون مامان، البته، من هیچ چیز نبوده و الان مطمئناً اینجا نبودم که با شما صحبت کنم.»
داستان مادر پدیده نقاشی ویتنامی
داستانی که مادرش به من میگوید این است که «ژئو چو» از او خواهش کرده بگذارد او نیز با برادران بزرگ‌ترش در کلاس‌های هنری شرکت کند.
بنابراین او یک مداد و یک پاک‌کن به ژئو داد و اجازه داد بعد از مدرسه در کلاس آموزش نقاشی شرکت کند. برادرانش کلاس نقاشی را رها کردند، اما ژئو اشتیاق خود را پیدا کرده بود. این کودک پدیده نقاشی جهان میگوید: «من عاشق نقاشی هستم.
حتی اگر گاهی اوقات تنها باشم وقتی نقاشی می‌کنم، من را سرشار از شادی می‌کند. وقتی دارم نقاشی می‌کنم ساعت‌ها ناپدید می‌شوم.»
به نظر من اگر هیچ چیز برجسته‌ای در اولین پرتره وجود نداشته باشد، گوش‌های بسیار بزرگ و حتی لبخند مادرانه‌ای که پسر کوچک با علاقه در سوژه خود خلق کرده، دیدن همان صحنه در تابلوی یک کودک هیجان انگیز و زیباست.
پیشرفت هنری این کودک نقاش در یک دهه اخیر از نظر فروش و شهرت در رسانه‌ها فوق‌العاده بوده است. او اولین اثر نقاشی خود را به یکی از بازدیدکنندگان گالری مادرش فروخت.
فروش
«من واقعا خوشحال بودم. آن موقع من شش سالم بود.»
از آن زمان آثار او در سراسر جهان از ایالات متحده تا ژاپن و فراتر از آن به فروش می‌رسد.
تابلوهایش با برچسب قیمت ۱۵۰ هزار دلاری عرضه می‌شوند و با این نمایشگاه جدید در مایفر لندن که به دنبال نمایشگاه‌های دیگر در ویتنام، سنگاپور و نیویورک برگزار می‌شود، نمایش‌های انفرادی در سه قاره داشته است. رسیدن به اینچنین جایگاه و تراز جهانی بسیار قابل توجه و منحصر به فرد است حال آنکه این موفقیت برای پسری متولد ۲۰۰۷ باشد.
«ژئو چو» حتی بیشتر از آن چیزی که نشان می‌دهد برای نوجوانان کشورش به یک الگو تبدیل شده است. او ترکیبی از بلوغ زودرس و پختگی «دیگو ریورا» نقاش بزرگ (که طراحی را از سه سالگی شروع کرد) و جسارت «مارکوس رشفورد» است. چو اولین نمایشگاه نقاشی خود را در ده سالگی و در سنگاپور برگزار کرد و از درآمد ۲۰۰۰۰ دلاری آن برای کمک به جراحی قلب سالمندانی که تنها زندگی می‌کنند و کودکان خیابانی در شهرش استفاده کرد.
تابستان گذشته، «ژئو چو» هشت اثر خود را به عنوان توکن‌های غیرقابل تعویض (ان‌اف‌تیNFT) در یک حراج آنلاین در صفحات فیس‌بوک خود فروخت و کل درآمد حاصل از حراج – ۲.۹ میلیارد دانگ ویتنام(VND) (معادل ۹۶۰۰۰ پوند) را به بیمارستانی برای خرید تجهیزات پزشکی مبارزه با کووید-۱۹ اهدا کرد.
مادرش میگوید: «درست است که او یک پسر کوچک است، اما من از او یاد می‌گیرم. او به من می‌آموزد که سخاوتمند بودن چیست.»
و تابستان گذشته نیز، او در طول نمایشگاهی در شهر «هوشی مین» که قابلیت بازدید مجازی توسط هنردوستان در سراسر جهان را داراست، ثابت کرد که به لطف یک ربات حضور دور چرخدار که تماشاگران را قادر می‌سازد به ۳۰ نقاشی مختلف که در طول همه‌گیری کرونا خلق شده‌اند از نزدیک نگاه کنند.
از «ژئو چو» می‌پرسم که آیا برادران و همکلاسی‌هایش به موفقیت او حسادت می‌کنند؟ و او میگوید: من فقط به همین دلیل واقعاً دوست ندارم در مورد نقاشی‌ام با آنها صحبت کنم. من به نوعی آن را از دوستانم پنهان می‌کنم.
از راه پله‌ای بالا می‌رویم تا به نمایشگاه اصلی آثار او برسیم و از دیوارهایی که با اولین نقاشی‌هایش آویزان شده بود رد می‌شویم. اینها آثاری هستند که چشم معلم هنر او، «نگوین های آن» را به خود جلب کردند، او به مادر چو گفت:
این اولین بار است که می‌بینم یک کودک در چهار سالگی چنین نقاشی کرده است. خطوط ترسیم شده در این نقاشی‌ها مانند یک هنرمند استادکار و پخته است.
یکی از آنها منظره‌ای است که او در پنج سالگی در حالی که روی تراس مشرف به کانال منطقه ۴ شهر نشسته بود نقاشی کرد. نقاشی‌های دیگری از سگ‌ها، نقش یک خربزه، آفتابی که از درگاه به صورت مایل تابیده است و تعداد زیادی گل در میان تابلوها و آثار این نقاش کوچکِ بزرگ وجود دارد. تو سونگ میگوید: «من عاشق گل‌ها هستم، و وقتی گل‌ها را نقاشی می‌کند خیلی خوشحالم می‌کند.»
ژئو چو همزمان با پیشرفت و شهرت در کارش، از آنچه در سفرها می‌دید عکس می‌گرفت و در خانه از روی آنها نقاشی می‌کشید: «من عاشق طبیعت هستم. این چیزی است که به نظر من زیباست. من می‌خواهم آنچه را که می‌بینم بکشم و نقاشی کنم.»
پدیده نقاشی ویتنامی
