با وجود بازتاب وسیعی که نمایش فیلم «روز روزگاری در هالیوود» تارانتینو در رسانه‌ها داشت و شایع شده بود که به خاطر استقبال زیادی که از آن شده بلیت مهمان‌ها با قیمت گزاف از بازار سیاه سر درآورده، اما هفتادودومین دوره جشنواره فیلم کن به ریاست الخاندرو گونسالس اینیاریتو درحالی به پایان رسید که هیات داوران همگی برسر اهدای جایزه نخل طلا به «انگل» ساخته‌ی جون-هو بونگ، کارگردان اهل کره جنوبی همنظر بودند. «انگل» اثر جون-هو ما را به یاد «دله‌دزدها» (هیروکازو کورئیدا)، فیلم ژاپنی برنده نخل طلای سال ۲۰۱۸، می‌اندازد.
«انگل» داستان خانواده‌ای از طبقه فرودست است که برای بالا کشیدن خود سعی می‌کنند به داخل خانواده‌ای ثروتمند نفوذ کنند. جایزه بزرگ هیات داوران را ماتی دیوپ برای اولین فیلم بلندش، «آتلانتیک» دریافت کرد؛ «آتلانتیک» سمت کم‌تر دیده شده بحران پناهجویان در اروپا را از دید زنی روایت می‌کند که مرد محبوبش برای عبور غیرقانونی از مرز او را رها می‌کند. جایزه بهترین بازیگر زن به امیلی بیچام برای بازی در «جو کوچولو» ساخته‌ی جسیکا هاسنر رسید؛ او در نقش محققی ظاهر می‌شود و کم‌کم گمان می‌کند اصلاح ژنتیکی که در گیاهی ایجاد کرده برای بشریت خطرناک است.
آنتونیو باندراس با حدود ۴۰ سال سابقه بازیگری، برای بازی در «درد و افتخار» به کارگردانی پدرو آلمادووار برنده جایزه بهترین بازیگر مرد شد. او بعد از دریافت جایزه‌اش گفت: «مردم فکر می‌کنند ما بر روی فرش قرمز زندگی می‌کنیم، اما این فکر درست نیست. ما رنج بسیار تحمل می‌کنیم و درد در وجود هر کدام از ما بازیگرها، با هر نوع نژاد و سبک زندگی وجود دارد. اما در مسر حرفه‌مان افتخار هم هست و امشب زمان افتخار من است». جایزه هیات داوران به‌طور مشترک به «بینوایان» ساخته لاج لی از فرانسه و «شبگرد» اثر کلبر مندونسا فیلیو و ژولیانو دورنلیس از برزیل رسید.
مایکل مور هنگام اهدای این جایزه گفت: «ترامپ دروغی است که راه را برای دروغ‌ها بیش‌تر باز می‌کند!». ژان-پیر و لوک داردن که به‌عنوان کارگردان‌های مورد علاقه جشنواره کن شناخته شده‌اند و قبلا دوبار جایزه نخل طلا را کسب کرده‌اند، حال برای «احمد جوان» جایزه بهترین کارگردانی جشنواره را گرفتند؛ «احمد جوان» داستان جوان مسلمانی را به تصویر می‌کشد که در بلژیک زندگی می‌کند و پس از آن‌که امام جمعه‌ای افراطی او را شست‌وشوی مغزی می‌دهد سعی می‌کند معلم خود را بکشد. نویسنده و کارگردان فرانسوی، سلین سیاما، برای نوشتن فیلم‌نامه «پرتره یک بانو در آتش» جایزه بهترین فیلم‌نامه را به‌دست آورد؛ فیلم به زندگی زنی دگرباش می‌پردازد. جایزه «نگاه ویژه» به «این باید بهشت باشد» ساخته الیا سلیمان اختصاص یافت؛ سبک کمدی «این باید بهشت باشد» در بخش مسابقه‌ی جشنواره امسال نادر بود.
هیات داورانی که اینیاریتو ریاست‌شان را داشت، عبارت بودند از: انکی بیلال نویسنده، هنرمند و کارگردان فرانسوی، روبین کامپیلو کارگردان فرانسوی، مایمونا ان دیایه بازیگر و کارگردان اهل بورکینافاسو، ال فانینگ بازیگر آمریکایی، یورگس لانتیموس کارگردان یونانی، پاول پاولیکوفسکی کارگردان لهستانی، کلی رایکارد کارگردان آمریکایی و آلیس رورواچر کارگردان ایتالیایی.
گردآوری و ترجمه سارا مهرابی
