چرا گالریها نمیتوانند با وجود هزینههای بالاتر و بازدهی کمتر، نمایشگاهها را ترک کنند؟
تحقیقات نشان میدهد که نمایشگاهها مانند گذشته برای گالریها سودآور نیستند، اما جایگزین چیست؟
کلر مک اندرو تخمین می زند که 377 نمایشگاه در سال 2024 برگزار خواهد شد.
در تحقیقات دریافتند که کلکسیونرهای با ارزش به طور متوسط در نیمه اول سال 2023 یک نمایشگاه کمتر از دوره مشابه سال 2022 شرکت کردند. بدتر از آن، سهم این مجموعهدارانی که از این رویدادها خرید میکنند از 74 درصد به 58 درصد در این بازه زمانی کاهش یافت.
گزارش بازار هنر 2023، نشان داد که سهم فروش انجام شده توسط دلالان در نمایشگاه ها از 42٪ در سال 2019 کاهش یافته و در سال 2022 به 35 درصد رسید. نسبت فروش گالریها از 40 درصد به 47 درصد در مدت مشابه افزایش یافت و به همه غرفهداران این نمایشگاه فرصتی برای تفکر داد.
و همینطور، هزینه های فزاینده غرفه های نمایشگاهی و بودجه حمل و نقل، مسافرت و سرگرمی مرتبط با آن، پیش از همه گیری کرونا خسارت زیادی به همراه داشت، اما تورم آن را حادتر کرده است.
در حالی که اکنون که میتوانیم دوباره برای دیدن آثار هنری بیرون برویم، نقش کانالهای فروش آنلاین و دیگر راههاب فروش از راه دور از دست رفته است و رویدادهای گالری مشترک، در حال افزایش هستند.
بدون جریان درآمد جایگزین
حقیقت این است که هیچ جریان درآمدی جایگزینی برای جایگزینی کاهش 35 درصد از فروش های ارائه شده از طریق نمایشگاه های هنری در سال 2022 وجود ندارد.
حتی اگر این میزان به 25 درصد کاهش یابد، گذر کردن از آن دشوار خواهد بود – و با توجه به اینکه نمایشگاه ها در چین دوباره فعال شده اند. این درصد ممکن است دوباره افزایش یابد. با این حال، حتی اگر تورم همچنان کاهش یابد، هزینه های غرفه های نمایشگاهی، حمل و نقل و سایر موارد جانبی مرتبط بعید است کاهش یابد. پدیده مشابهی سالهاست در حراجی آشکار شده است که کمیسیون ها همچنان افزایش می یابد اما کالاها برای فروش همچنان وارد چرخه می شوند.
با این حال، با ظهور کانالهای فروش رقابتی، نمایشگاههای هنری باید به ارتقای تجربیات خود ادامه دهند. به عنوان مثال، Frieze Los Angeles تصمیم گرفته است که کوچکتر و انتخابی تر باشد و در عین حال رویدادهای فوق برنامه و گزینه های غذا و نوشیدنی را اضافه کند. آرت بازل رئیس سابق بخش دیجیتال اتحادیه اتحادیههای فوتبال اروپا را برای «تقویت» نمایشهای فیزیکی خود منصوب کرده است.
چنین استراتژیهایی معقول به نظر میرسند، اما سودآوری خود نمایشگاهها را سختتر میکنند، از این رو ادغام فزاینده – و از لحاظ نظری، صرفهجویی در هزینهها توسط سازماندهندگان اصلی افزایش مییابد. برای نمایشگاههای کوچکتر، که موفقیتشان میتواند چیزی به سادگی تغییر تاریخ یا محل برگزاری را به همراه داشته باشد، چشمانداز حتی متزلزلتر است.