هر سال یک هنرمند برجسته پیام روز جهانی تئاتر را منتشر می کند.
بزرگترین نهاد هنرهای نمایشی جهان (مؤسسه بین المللی تئاتر-ITI)، اولین بار در سال ۱۹۶۲، ۲۷ مارس(۷ فروردین ماه) را به عنوان روز جهانی این هنر جشن گرفت.
رویدادی بین المللی که اکنون به ایستگاه شصتم خود رسیده است.
رسم بر این است که هر سال یکی از هنرمندان شاخص، پیامی برای این روز بنویسد و امسال نوبت پیتر سلارز (Peter SELLARS)، کارگردان صاحب نام تئاتر و اپرا و استاد برجسته‌ی دپارتمان هنر و فرهنگ جهانی دانشگاه UCLA بود.
او که خود شاخصه‌ی کارش بازخوانی به‌روز، جذاب و خلاقانه از مفاهیم کلاسیک و باستانیست، در پیامش از اهمیت «حماسه» و خلق چشم اندازی اساطیری برای مخاطب در روزگار اخبار شوم و اتفاقات ناگواری چون پاندمی کرونا سخن گفته است.
وی در فرازی از این پیام آورده: {چه چیزی را باید به خاطر بسپاریم؟ «آداب و رسومی» که به ما امکان می‌دهد در نهایت دوباره تصور کنیم و شروع به تمرین گام هایی که قبلا هرگز انجام نداده‌ایم…}
پیام روز جهانی تئاتر 1401
یک کارگردان امریکایی که از سوی موسسه بین‌المللی تئاتر (ITI) هنرمند برگزیده برای نگارش پیام روز جهانی تئاتر انتخاب شده، تاکید کرده است که الان وقت بازسازی عمیق در ذهن و تخیل و تاریخ و آینده بشر است و در عرصه تئاتر این کار به تنهایی انجام‌پذیر نیست. او تئاتر را دعوتی برای انجام این کار معرفی کرده است.
به گزارش ایسنا، بیست و هفتم مارس به عنوان روز جهانی تئاتر ثبت شده و هر سال در روزهای ابتدایی این ماه میلادی، پیام روز جهانی تئاتر توسط یکی از هنرمندان مرتبط با این حوزه نوشته و منتشر می‌شود. نگارش پیام مخصوص روز جهانی تئاتر که چهره‌هایی همچون پیتر بروک، آگوستو بوال، پابلو نرودا و آرتور میلر آن را پیش‌تر نوشته‌اند، امسال در شصتمین سالگرد این روز جهانی به یک کارگردان آمریکایی با نام «پیتر سِلِرس» رسیده است.
این کارگردان ۶۴ ساله‌ی تئاتر به عنوان یکی از چهره‌های شاخص تئاتر و اپرا در ۵۰ سال اخیر شناخته می‌شود. او به خاطر اجراهای معاصر منحصر به فردش از نمایشنامه‌ها و اپراهای کلاسیک و معاصر مشهور است و در دانشگاه یوسی‌ال‌ای آمریکا «هنر» را به عنوان «یک حرکت اجتماعی و اخلاقی» تدریس می‌کند.
سلرس در بخشی از پیام خود برای روز جهانی تئاتر با اشاره به اینکه «جهان در هر ساعت و هر دقیقه غرق در گزارش‌های خبری روزانه است» نوشته: ما در یک دوره حماسی و خاص از تاریخ بشر زندگی می‌کنیم و تغییرات مهمی را در روابط بشر با خودش، با دیگران و با دنیای غیربشری تجربه می‌کنیم که درک و بیان آن‌ها فراتر از توانایی ما است.
ما در یک چرخه خبری ۲۴ ساعته زندگی نمی‌کنیم؛ در لبه زمان زندگی می‌کنیم و روزنامه‌ها و رسانه‌ها در توجه و مقابله با آن چیزی که ما در حال تجربه‌اش هستیم کاملاً ناتوان هستند.
«زبان» کجاست؟ چه حرکت و تخیلی به ما اجازه درک این تغییرات عمیق و گسستی را که در حال تجربه آن هستیم می‌دهد؟»
او ادامه داده است:
«تئاتری از یک بینش، هدف و بازیابی حماسه‌آفرین به تشریفات جدید احتیاج دارد. ما به سرگرم شدن نیاز نداریم بلکه نیازمند در کنار هم بودن و به اشتراک گذاشتن فضا هستیم. ما باید این فضای مشترک را پرورش دهیم چون به فضایی ایمن از برابری و درک شنیداری عمیق نیاز داریم.
تئاتر، آفرینشی زمینی از تساوی و برابری میان انسان‌ها، خدایان، گیاهان، حیوانات، قطره‌های باران، اشک‌ها و نوزایی است. فضای برابری و شنیدار عمیق، با یک زیبایی پنهان نمایش داده می‌شود که در تقابلی عمیق با خطر، متانت، ذکاوت، عمل و صبوری زنده نگه داشته می‌شود.
بودا 10 نوع صبر را در زندگی انسان فهرست کرده است؛ یکی از قوی‌ترین آن‌ها، صبر در درک هر چیز به عنوان سراب شناخته می‌شود. تئاتر، زندگی این جهان را همیشه مشابه یک سراب نشان می‌دهد که ما را قادر می‌سازد از طریق وهم، نابینایی و انکار انسانی، روشنی را ببینیم و درک کنیم.»
سلرس در بخشی دیگر هم نوشته است: «اینک زمان یک بازسازی عمیق در ذهن‌هایمان، احساسات‌مان، تخیلات‌مان، تاریخ‌مان و آینده است.
این کار با انسان‌های گوشه‌گیر و منزوی که به تنهایی کار می‌کنند انجام‌پذیر نخواهد بود. این کاری است که ما باید آن را «با هم» انجام دهیم. تئاتر دعوتی است برای انجام این کار با همراهی یکدیگر.
پیام روز جهانی تئاتر
