علی ابدالی در گفتگو با دریچه سینما مطرح کرد؛ سینمای بومی جایگاهی در صنعت سینمای کشور ندارد

علی ابدالی نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی ” آرپاچای، نغمه جدایی ” در گفتگو با دریچه سینما عنوان کرد:

موضوع اصلی این فیلم یک تراژدی عاشقانه است که بیان کند برای عشق هیچ مرزی نمی توان قائل شد؛

لوکیشین های اصلی این اثر حدودا 125 دقیقه ای بر روی پل میان پلدشت، نخجوان و شهرهای خوی وتبریز است.

ابدالی با اشاره به اهمیت فیلم های محلی در ارتقای سطح سینمای کشورها تصریح کرد:

کشور ایران یک سرزمین چندگانه با انواع آداب و رسوم و فورکورلک های محلی است که ضروری است مسئولین سینمایی و فرهنگی کشور برای ساخت فیلم های محلی اهمیت ویژه ای قائل شوند.

وضعیت سینماگران بومی

علی ابدالی با بیان اینکه ورود به حوزه تولید آثار بومی و محلی برای فیلمسازان بسیار دشوار است،

گفت:

متاسفانه یک کارگردان فعال در این حوزه پس از گذراندن مراحل سخت تولید به مرحله پخش و انتشار می رسد که متاسفانه این حوزه نیز به دلیل سیاست گذاری های غلط سینمایی در کشور با پیچیدگی های بسیاری مواجه شده است.

علی ابدالی افزود:

فعالان حوزه اکران و پخش در کشور توجهی به جایگاه فیلم های محلی ندارد

در صورتی که اقوام ایرانی در هر منطقه طیف عظیم جمعیتی را شامل می شوند؛

متاسفانه در این زمان سینمای بومی هیچ جایگاهی در صنعت سینمایی کشور ندارد

و برای دیده شدن این آثار باید در جشنواره های خارج از کشور به نمایش در بیایند.

وی تصریح کرد:

بر اساس سیاستی که مدیران حوزه سینما در پیش گرفته اند؛ این حوزه از آثار سینمایی در سال های آینده نیز به جایگاه اصلی خود نخواهد رسید.

سینمای ایران از زیبایی هایی بین فرهنگ اقوام ایرانی محروم شده 

ابدالی گفت:

سینمای ایران در این زمان از زیبایی هایی موجود در بین فرهنگ اقوام ایرانی محروم شده است؛

در همه جای دنیا این میزان از زیبایی محتوایی و بصری  مورد استقبال سیاست گذاران قرار می گیرد اما در کشور ما به این بخش بی توجهی می شود.

سینمای بومی و جشنواره ها

علی ابدالی با اشاره به بی اهمیت بودن آثار محلی در مهم ترین جشنواره فیلم کشور گفت:

ما حتی در جشنواره فیلم فجر نیز بخشی برای این آثار در نظر نگرفته ایم و عموما آثار محلی به نمایش در نمی آیند. 

این کارگردان اظهار کرد:

سینمای ایران در این زمان همانند یک دژ مستحکم است که هیچ فیلم ساز جوان و با استعدادی راه ورود به آن را پیدا نمی کنند؛

این سینما به صورت پدرخواندگی اداره می شود و به همین دلیل بسیاری از استعدادهای جوانان در نقاط مختلف کشور از بین می رود.