برده‌های مدرن / نقد فیلم لپسیس Lapsis
نام انگلیسی: Lapsis
نام فارسی: لپسیس
محصول: ۲۰۲۰
مدت زمان : ۱۰۸ دقیقه
زبان : انگلیسی
محصول : آمریکا
ستارگان : Dean Imperial, Madeline Wise, Babe Howard, Ivory Aquino
کارگردان : Noah Hutto
امتیاز: ۳ از ۴ – 〇⬤⬤⬤
خلاصه داستان :
مردی که برای تامین هزینه‌های زندگی خود و برادر کوچکترش که درگیر زندگی است ، تلاش می‌کند در یک قلمرو جدید عجیب و غریب از اقتصاد شرکت ، کار عجیبی را انجام می‌دهد .
نقد فیلم لپسیس Lapsis
نوشته سارا
همه‌جا حرف از سیستم‌های قوی کوانتوم است.
چیزهایی که گفته می‌شود زندگی را مدرن و ساده‌تر کرده‌اند. «ری» اما نه می‌داند دقیقاً کوانتوم چیست و نه می‌داند کارش چه است.
او تنها تلاش می‌کند تا با درآمد بیشتر بتواند برادر بیمارش را به یکی از مراکز مهم درمانی شهر برده و درمان‌اش کند.
اما مخارج و داروهای این مراکز درمانی آنقدر زیاد است که ری را مجبور می‌کند به سراغ یکی از همین شرکت‌هایی که نامی از کوانتوم دارد، برود.
کار این شرکت کابل‌کشی‌ست. هر شخص که بتواند بیشتر راه رفته و کابل بیشتری را در مسیرهای ذکرشده با خود حمل کند، درآمد بیشتری نیز کسب می‌کند.
بطن فیلم
فیلم «لپسیس» داستانی تخیلی ست اما در بطن آن همه‌چیز واقعی دیده می‌شود. فیلم «برزیل» محصول ۱۹۸۵ شباهت عجیبی به فیلم «لپسیس» در ماهیت خود دارد.
در فیلم «برزیل» کارمندی اداری در یک جهان مدرن سعی می‌کند مشکلاتی را که در سیستم می‌بیند حل کند اما این سیستم است که او را درنهایت در خودش حل می‌کند و مانع او می‌شود.
فیلم «لپسیس» نیز زمانی رخ می‌دهد که آوازه‌ی تکنولوژی‌های برتر و مهم بلند شده است. تکنولوژی‌هایی که قرار است زندگی آدم‌ها را بهتر کنند.
در یکی از سکانس‌های ابتدایی داستان ری حتی نمی‌تواند ماشین خود را در جای درستی پارک کند زیرا که او کامپیوتر کوانتومی ندارد و از تقویم کوانتومی استفاده نمی‌کند.
ری نمی‌داند دقیقاً این کوانتوم قرار است چه چیز بهتری را در زندگی‌اش ایجاد کند. در ادامه اما او در ابتدا مجبور به خرید یکی از همین کامپیوترهای کوانتومی می‌شود و سپس با ورود به سیستم کابل‌کشی سعی می‌کند خود را جزو این سیستم کرده و از مزایای آن استفاده کند.
اما این سیستم نیز چیزی نیست که او فکر می‌کرده است.
او باید تمام روز درحالی که یک چرخ‌دستی را همراه خود دارد در پارک و جنگلی بزرگ راه رود و کابل‌های متصل به این چرخ‌دستی را در جاهایی که به او گفته می‌شود، حمل کند.
او اجازه ندارد هر زمان که خواست استراحت کند چرا که یکسری ربات‌های هوشمند هموار همراه او و دیگران هستند تا اگر دست از پا خطا کرده و زمانی غیر از زمان گفته شده استراحت کنند تمام درآمد او را از او سلب کنند.
او هرچه بیشتر راه رود می‌تواند کابل بیشتری را استفاده کرده و بیشتر درآمد داشته باشد. او در این مسیر رفته‌رفته سعی می‌کند راز این کابل‌ها را و وجود آنها را کشف کند.
اما راز این کابل‌ها نه برای او و نه حتی برای ما کشف نمی‌شود.
ماهیت کوانتوم
فیلم هرگز درباره ماهیت کوانتوم و علت وجود این کابل‌ها صحبت نمی‌کند. ما درست به مانند ری و دیگران قرار نیست بفهمیم این کابل‌ها قرار است چه کاری انجام دهند و زیبایی فیلم نیز به همین است.
اینکه هیچکس نمی‌داند درحال انجام چه کاری‌ست.
تنها دارد با کوله‌برداری از چیزهایی که خودش هم نمی‌داند چه هستند روزها بیهوده راه رفته و فکر می‌کند که درآمد کسب می‌کند.
آری او درآمد کسب می‌کند اما قرار است این درآمد را برای چه چیزی استفاده کند؟ ری با درآمد بیشتر کفش و لباس بهتری می‌خرد تا بتواند راحت‌تر دوباره پیاده‌روی کند.
یا با فرستادن برادرش به مرکز درمانی بهتر او را درمان کند. اما مگر بیماری برادرش چیست که هیچ‌چیز حال‌اش را بهتر هم نمی‌کند؟
او دچار نوعی بیماری جدید است که نتیجه‌اش خستگی همیشگی اوست.
اما آیا واقعاً برادر او بیمار است؟ یا شرکت‌های مختلف او و دیگران را بیمار کرده‌اند؟
این نیز در داستان مشخص نمی‌شود و حقیقت این است که مهم هم نیست آیا بیماری ساختگی‌ست یا واقعی.
نتیجه گیری
مهم این است که ری و بسیاری از مردم دیگر برده‌ی سیستمی شده‌اند که نمی‌دانند چیست. سیستمی که آنها اداره می‌کنند و برای‌اش روزها زحمت می‌کشند، اما پول‌اش به جیب انحصارکنندگان این سیستم می‌رود و این آنها هستند که زندگی بهتری را خواهند داشت.
با وجود تلاش آدم‌ها برای مثلاً داشتن خانه‌های بزرگتر، گرفتن وام‌های بیشتر برای داشتن این خانه‌های بزرگتر، کارکردن بیشتر برای گرفتن وام‌های بیشتر برای داشتن خانه‌هایی بزرگتر، جز سیستم برده‌داری نوین و مدرن چه چیز دیگری‌ست؟
درست مثل همان کامپیوتری که در ابتدای فیلم ری مجبور به خریدن‌اش می‌شود. او مجبور است طبق آنچه به او می‌گویند عمل کند.
فیلم «لپسیس» به زیبایی چهره‌ی برده‌های مدرن را به تصویر کشیده است و ما را درست به مانند جرج‌اورول در کتاب ۱۹۸۴ و حتی کتاب «قلعه‌ی حیوانات» به تفکر وامی‌دارد.
به واقع که حالا همه‌ی ما به نوعی در این سیستم برده‌داری در حال زندگی کردن هستیم تا با کار بیشتر خودمان افراد بزرگتر از خودمان را ثروتمندتر کنیم.
نقدهای مشابه را می توانید از کانال تلگرام یک فیلم یک زندگی مطالعه کنید.
