به گزارش دریچه سینما؛ هرکجا که می رویم، با تصاویر برخورد می کنیم. به تصاویر کتاب ها، مجالت و موزه ها می نگریم. تصاویر متحرکی در فیلم ها، در تلویزیون و کنسرت ها و نمایش ها می بینیم و بازی های ویدیویی می کنیم و در اینترنت می گردیم.
ما به تصاویر زیادی نگاه می کنیم. بزرگ، کوچک، متحرک، ثابت، رنگی یا سیاه و سفید، اما همه این ها تصویر هستند. کتاب داستان گویی تصویری خلق ساختار تصویری فیلم، تولیدات تلویزیونی و رسانه دیجیتال نوشته بروس بلاک درباره چگونگی فهمیدن و کنترل کردن این تصاویر است. هر تصویری از یک داستان، تصاویر و گاهی صداها تشکیل شده که با یکدیگر استفاده می شوند. این سه عنصر معنای تصویر را منتقل می کنند. اگر تصویر یک تبلیغ است، بیننده باید به خرید محصول ترغیب شود، اگر تصویر یک بازی کامپیوتری است، داستان، تصاویر بصری و صدا می تواند ما را معتاد بازی کند.
فصل سوم؛ پرسپکتیو
نوشته بروس بلاک، ترجمه اختصاصی برای اولین بار در ایران از بلال طاهری و کمیل طاهری
پرسپکتیو یک نقطه؛ این ساده ترین حالت پرسپکتیو یا چشم انداز است.
با استفاده از همین دیوار می توان موقعیت بیننده را جابجا کرد و پرسپکتیو را به عنوان عمق نشانه ظاهر ساخت.
خطوط در امتداد بالا و پایین صفحه در حال حاضر به نظر می رسد که در یک نقطه واحد به نام نقطه ناپدید شدن یا VP با هم همگرایی دارند. معمولاً نقطه ناپدید شدن در افق ظاهر می شود ، اگرچه می تواند در هر جایی ظاهر شود. که یک صفحه طولی ایجاد می کند ، یک نشانه بسیار مهمی برای ایجاد توهم عمق است.. به نظر می رسد صفحه طولی دارای عمق است. یک طرف صفحه دورتر به نظر می رسد با وجود اینکه بر روی کاغذ صاف است.
یک نمونه کلاسیک از پرسپکتیو یک نقطه ای، هنگام ایستادن در وسط یک مسیر ریلی رخ می دهد. به نظر می رسد که ریل ها در یک نقطه ناپدید شده در افق به هم می رسند یا همگرایی می کنند. ریل ها هرگز در واقع به هم نمی رسند. آنها همیشه موازی هستند ، اما به نظر می رسد که در نقطه ای ناپدید می شوند.
ریل مسیر قطار یک صفحه طولی ایجاد می کند. این صفحه ی طولی تا افق گسترش می یابد ، اما در نمودار ، صفحه برای وضوح کوتاه می شود. ما این همگرایی را با فاصله برابر می دانیم یعنی هرچه ریل ها به هم نزدیک تر شوند ، دورتر به نظر می رسند. همگرایی در دنیای واقعی و در دنیای صفحه رخ می دهد ، اما در صفحه این اتفاق روی یک سطح دو بعدی رخ می دهد و نشانه ای برای توهم عمق است. به نظر می رسد که مسیرهای ریلی به عمق تصویر می روند ، اما در یک صفحه صاف عمق واقعی وجود ندارد.
پرسپکتیو دو نقطه ای
سطح بعدی که پیچیده تر است، پرسپکتیو دو نقطه ای است که از دو نقطه ناپدید شدن VP استفاده می کند. روش های مختلفی وجود دارد که می توان پرسپکتیو دو نقطه ای تولید کرد ، در اینجا نشان داده شده است:
این صفحه طولی هنوز تنها یک نقطه ناپدید کننده VP دارد. خطوط اضافی به صفحه اضافه شده است تا همگرایی آشکارتر شود.
صفحه طولی می تواند یک نقطه ناپدید کننده دوم داشته باشد. اگر موقعیت مشاهده کننده بالاتر یا پایین بیاید، طرفین سطح طولی دیگر موازی باقی نمی مانند.
اینجا دو نقطه ناپدید شدن وجود دارد. خطوط بالا و پایین صفحه به یک نقطه ناپدید شدن واقع در سمت چپ قاب همگرا می شوند. طرفین صفحه به یک نقطه ناپدید شدن دوم که در بالای قاب قرار دارد ، تبدیل می شوند. اگر موقعیت مشاهده کننده از بالا باشد ، طرفین سطح طولی به نقطه ناپدید شدن زیر قاب همگرا می شوند.
دو نقطه ناپدید شدن همچنین می توانند با استفاده از دو سطح طولی جداگانه ایجاد شود.
معمولاً این اتفاق در گوشه و کنار ساختمان ها رخ می دهد. خطوط بالا و پایین هر صفحه طولی در نقاط ناپدید شدن متفاوتی همگرا می شوند.
برعکس کردن دو صفحه طولی، نوع جدیدی را برای ما آشکار می سازد که برای مثال وقتی به گوشه ی اتاقی نگاه می کنیم می توانیم آن را ببینیم.
