نقد فیلم سیب ها Apples / رنجِ فراموش کردن
نام انگلیسی: Apples
نام فارسی: سیب‌ها
محصول: ۲۰۲۰ – لهستان، یونان، اسلوونی
امتیاز: ۳.۵ از ۴ – ◐⬤⬤⬤
ژانر درام ، کمدی
زبان فیلم یونانی
بازیگران Anna Kalaitzidou ، Argyris Bakirtzis ، Aris Servetalis ، Sofia Georgovassili
کارگردان Christos Nikou
سیب‌ها یک فیلم درام به کارگردانی کریستوس نیکو محصول کشور یونان است که در سال ۲۰۲۰ منتشر شد. این فیلم اولین فیلم کارگردانی‌شده توسط کریستوس نیکو است.
کیت بلانشت به‌عنوان تهیه‌کننده اجرایی با شرکت خود دیریتی فیلم در این فیلم مشارکت دارد.
این فیلم در جشنواره های ونیز، تورنتو و تلوراید حضور داشته است.
رنجِ فراموش کردن
به قلم سارا
فیلم با برش‌هایی متمادی از موقعیت یک مرد در خانه‌اش آغاز می‌شود. او که در اولین برش درحال کوبیدن سرش به دیوار روبه‌روی‌اش دیده می‌شود، در برش‌های بعدی گاه روبه‌روی تخت‌اش نشسته است و خیره به آن نگاه می‌کند و گاه بر روی مبل بزرگی که اطراف‌اش را وسایلی درهم‌وبرهم گرفته است، دیده می‌شود.
اینجا نیز خیره به روبه‌رو، بی‌کلام و حتی بدون حرکت قرار گرفته است. صدای مردی، احتمالاً از رادیو، شنیده می‌شود که درباره‌ی یک پروژه‌ی بزرگ حرف می‌زند که به مبتلایان به بیماری فراموشی این امکان را می‌دهد تا هویتی جدید را برای خود داشته باشند.
این پروژه در ادامه‌ی اتفاقی که در حال رخ دادن در جامعه‌ی پیرامونی است، ایجاد شده است.
یک بیماری که مشخص نیست دقیقاً چیست، باعث فراموشی ناگهانی افراد می‌شود و این پروژه قرار است به عده‌ای از این افراد فراموشکار کمک کند.
فیلم «لپسیس»؛ محصول ۲۰۲۰ تمثیلی زیبا بود از افراد جامعه‌ای که بی‌خود و بی‌جهت کابل‌هایی را به دنبال خود می‌کشیدند تا پول بیشتری را کسب کنند.
آنها با استفاده از این پول، لباس‌ها و کفش بهتری می‌خرند تا باز هم بیشتر از این کابل‌ها استفاده کنند و پول بیشتری داشته باشند.
چرخه‌ی بیهوده‌ای که امروزه بیشتر جامعه‌ی پیرامونی ما را فرا گرفته است.
فیلم «سیب‌ها» به نوعی مرا به یاد این بیهودگی انداخت. به یاد اینکه افراد علارغم تمام تلاش‌هاشان، همیشه چیزهایی وجود دارد که می‌تواند آنها را گرفتار کند، که می‌تواند آنها را خسته کند، که می‌تواند آنها را از رفتن و ادامه دادن بازدارد.
اما فیلم «سیب‌ها» به صورتی سوررئال بر زاویه‌ی دیگری از زندگی پرداخته است و مشخصاً به رنجی که در فراموش کردن برای آدمی ایجاد می‌شود، می‌پردازد.
فراموشی
در فیلم ما با یک شخصیت روبه‌رو هستیم اما که می‌داند دیگر افراد برای چه و چرا دچار فراموشی می‌شوند؟
اینکه کسی ترجیح می‌دهد فراموش کند و یا ناگهان طبق گفته‌ی فیلم دچار نوعی بیماری همگانی شده و فراموشی می‌گیرد شاید چندان فرقی نکند زمانی‌که آدم‌ها درمانده شده‌اند.
نقد فیلم سیب ها Apples
هر کس می‌تواند برای خاطر چیزی فراموشکار شود.
درواقع این تبحر فیلم است که یک شخصیت و یک وجه از یک اتفاق خاص را برای ما نشان می‌دهد اما همان اتفاق می‌تواند در هر شخصی وجه دیگری به خود بگیرد.
اینگونه است که هرکسی با دیدن این فیلم می‌تواند در هر شرایطی خود را به جای شخصیت داستان قرار دهد و با آن همراه شود.
فیلم آهسته آهسته بدون اینکه دیالوگی را به زبان آورد و با کمترین دیالوگ‌ها، تنها با تصاویر ما را در درون خود می‌کشد و ما را محو خود می‌کند.
فیلم‌هایی بی‌ادعا که بدون ایجاد سکانس‌های شلوغ و پر از جمعیت، تنها با یک یا دو شخصیت می‌تواند مفهوم بزرگی از زندگی را به ما نشان دهد و از دردی سخن گوید که تمام مردمان زمین آن را کشیده‌اند و یا در آینده این درد را خواهند کشید.
ما حاضریم برای فراموش کردن اتفاقات تلخ زندگی‌مان چه کنیم؟ آیا باید اتفاقات تلخ را فراموش کرد؟
آیا هر اتفاق تلخی از این رو تلخ نشده است که زمانی شیرین بوده است؟ آیا فراموشی این تلخی، فراموشی آن شیرینی‌ها نیست؟ پس چگونه می‌توان این دردها و تلخی‌ها را از یاد برد؟ آیا باید از یاد برد؟
فیلم در مسیر داستان خود ما را با مردی که شخصیت اصلی داستان است و او نیز خود را در یک اتوبوس فراموش‌شده می‌بیند همراه می‌کند.
در اینجا اولین سوال به ذهن مخاطب می‌رسد؛ او از سوی دیگران فراموش شده است یا خود خواسته که فراموش کند یا اینکه چنان‌که همه دچار بیماری شده‌اند او نیز دچار بیماری فراموشی شده است؟
در ادامه فیلم تمام شخصیت‌های فراموشکار را در یک برنامه و یک مسیر قرار می‌دهد.
و این سوال را ایجاد می‌کند که آیا قرار است تمام افراد با شخصیت‌هایی یکسان در نهایت خود را نشان دهند؟
مزیت این برنامه و پروژه‌ی «هویت تازه» چه است؟
فیلم تا بعد از نیمه‌های خود ما را با آهستگی با خود می‌کشاند و ما کنجکاو به دانستن دلیل اتفاقات با شخصیت‌های‌اش همراه می‌شویم اما کم‌کم داستان ما را وارد مسیر خود می‌کند و ما ناگهان با اتفاقاتی مواجه می‌شویم که باعث ایجاد سوالات زیادی در ذهن‌مان می‌شود؛ سوالاتی که تا انتهای فیلم با ما همراه است و بعد از پایان فیلم نیز ما را در خود گرفتار خواهد کرد.
آیا برای دردهامان فراموشی لازم است؟ یا باید راهی برای تسکین یافت؟
برای مطالعه نقدهای مشابه نقد فیلم سیب ها Apples یک فیلم یک زندگی را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید | @OnefilmOnelife |
