روز 27 شهریور ماه با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی به مناسبت سالروز درگذشت شهریار، به‌عنوان روز شعر و ادب پارسی نامیده شده است. شعر نقش مهمی در زندگی ما ایرانیان داشته است. شعر از کودکی با زندگی ما ایرانیان آمیخته شده است و همراه با آن بزرگ شده‌ایم. همچنین با اشعاری که بر سر مزار ما هنگام مرگ می‌خوانند به دنیای ابدی می‌رویم. پس همواره شعر جزء مهمی از زندگی ما محسوب می‌شود.
ادبیات و شعر همیشه در فرهنگ، روحیات و رفتار ما ایرانیان تاثیرگذار بوده است، به همین جهت باید در پاسداری از آن بکوشیم.زبان و ادبیات فارسی همیشه نقش پررنگی در معرفی کشور ما به سراسر جهان داشته است. اصولاً تمام دنیا، ایران را با نام بزرگان شعر و ادب کشورمان می‌شناسند و شاعران ما در جهان پرآوازه هستند.
اشعار ایرانی در سبک‌های مختلف ادبی، مذهبی، تاریخی، كلامی، هنری، فلسفی، عرفانی همواره مورد توجه تمام مردم دنیا قرار گرفته است. با گذشت سالیان دراز هنوز هم زبان و ادب پارسی با همان قدرت در میان مردمان جهان نفوذ دارد.
در این مطلب به روز شعر و ادب پارسی می‌پردازیم و دلیل نام گذاری این روز را به مناسبت سالروز درگذشت شهریار خواهیم گفت.
دلایل انتخاب شهریار برای روز شعر و ادب پارسی
یكی از نمایندگان مردم تبریز در مجلس شورای اسلامی با نام علی اصغر امیر شعر دوست، روز درگذشت شهریار را به‌عنوان روز شعر و ادب پارسی پیشنهاد داد. او در سال 1381 در رسانه‌ها روز 27 شهریور را که روز فوت شاعر ایرانی شهریار است به‌عنوان روز ملی شعر در تقویم ایرانی اعلام کرد.
نماینده تبریز این روز را به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و به شورای هنر شورای عالی انقلاب اسلامی پیشنهاد کرده بود. سپس با طرح او موافقت کردند و این روز را به‌عنوان روز شعر تصویب کردند. البته آن طور که مشخص است اعضای كمیسیون فرهنگی مجلس هم از طرح و تصویب آن خبر نداشته‌اند.
به همین دلیل تصویب این طرح با واکنش‌های متفاوتی روبرو شد و بسیاری موافق و مخالف این روز به‌عنوان روز ملی شعر بودند. بسیاری از مخالفان براین عقیده بودند که بسیاری از شاعران بزرگ اعم از فردوسی، حافظ، مولانا، سعدی، نظامی و رودكی شایسته نام گذاری روز شعر و ادب پارسی بوده‌اند.
انتخاب شهریار از نگاه نماینده تبریز
نماینده‌ی تبریز دلایل خود را برای انتخاب سالروز فوت شهریار به‌عنوان روز شعر و ادب پارسی این گونه بیان کرده است. او معتقد است شهریار انسانی مؤمن، مذهبی و هم‌صدا با انقلاب اسلامی بوده و افكار و اعتقادهای او، یكی از دلایل انتخابش است. همچنین بیان کرده است شهریار در قبل از انقلاب شاعر مهمی بوده است و بعد از انقلاب هم، اشعارش در جهت همراهی با مردم بوده است.
شهریار توانایی سرودن اشعار در سبک‌های مختلف را داشت و هم با مردم زندگی کرده بود. همچنین او در كنار پاسداری از سنت‌های ادبی، اشعار عامه‌پسندی هم دارد و در این زمینه یك شاعر کم نظیر است.
همین‌طور شهریار از شاعران معاصر است که با عصر ما نسبتی داشته است و معاصر بودن او ویژگی مهمی بود كه به آن توجه داشتیم.
وی در آخر بیان کرده است که شهریار غیر از وجوه هنری و ادبی، با مردم ما زیسته بود و یك دهه از حیات او بعد از انقلاب سپری شد. به همین جهت او روز فوت شهریار را به عنوان گرامیداشت روز شعر و ادب پارسی گزینه مناسبی دانسته است.
زندگی شهریار شاعر آذری زبان ایرانی
سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار شاعر پارسی‌گوی آذری‌زبان کشور ما است. او در سال ۱۲۸۵ هجری شمسی در تبریز متولد شد. در زمان کودکی او، تبریز درگیر حوادث وقایع مشروطیت بود به همین جهت پدرش او را به روستای قیش قورشان و خشکناب منتقل نمود. او دوره کودکی خود را در روستای پدری سپری کرد و منظومه معروف حیدربابا از همان جا نشات می‌گیرد.
شهریار تحصیلات خود را در دوران متوسطه در مدرسه دارالفنون تهران گذراند و سپس وارد دانشکده طب شد. او در اوایل تحصیل خود در دانشگاه عاشق می‌شود و بعد از ناکام ماندن از عشق آتشین از رشته پزشکی ترک تحصیل می‌کند. این اتفاق مسیر زندگی او را عوض کرد و تحولات درونی او به اشعارش شور و حالی دیگری بخشید. در نهایت شهریار در ۲۷ شهریور ماه ۱۳۶۷ درگذشت و بنا به وصیت خود در مقبره الشعرای تبریز به خاک سپرده شد و این روز به عنوان روز شعر و ادب پارسی نامیده شد.
بخوانید:
در آخر شما قضاوت کنید
روز ملی شعر برای ما ایرانیان بسیار مهم است به همین جهت همگی به انتخاب سالروز فوت شهریار به‌عنوان روز شعر و ادب پارسی واکنش نشان دادیم. افرادی موافق و بعضی دیگر مخالف این روز بودند و هرکس دلایل خود را داشت.
نظر شما چیست؟ شما با نام گذاری روز ملی شعر با سالروز درگذشت شهریار موافق هستید یا مخالف؟ برای ما کامنت بگذارید و دلایل خود را برای موافقت یا مخالفت خود بیان کنید.
