نما و ترکیب کردن انواع مختلف آن با انواع زاویه‌ها بسیار آسان است. برای تهیه یک لیست از نماهای مختلف، یک فیلم‌ساز خلاق باید از انواع کلاسیک آن بر اساس ویژگی‌هایی مانند اندازه، قاب‌بندی، جابجایی دوربین، طرز کار دوربین، عمق میدان و فوکوس مطلع باشد.
به همین منظور نماها و زوایایی که برای فیلم بعدی به آن نیاز دارید را در ادامه بیان کردیم. آن‌ها بیشتر به منظور یادگیری و درک بهتر به همراه مثال‌های متعددی از فیلم‌های مختلف بررسی شدند.
تعریف نما
یک نما از یک سری قاب‌های مختلف که از لحظه شروع کار دوربین تا زمان متوقف شدن آن بدون وقفه فیلمبرداری شده‌اند، تشکیل شده است. نماهای دوربین جنبه اساسی در ساخت و تولید فیلم محسوس می‌شود. زیرا با ترکیب آن‌ها، زوایا و حرکات دوربین فیلم‌ساز قادر به برجسته کردن احساسات خاص، ایده‌ها و همچنین جابجایی‌ها هر صحنه است.
اندازه نما در یک نگاه
در عکس زیر اندازه‌های مختلف نما را مشاهده می‌کنید که چگونه یک نما با اندازه مشخص بر روی صفحه نمایش مشاهده می‌شود. همچنین می‌توانید آن‌ها را با هم مقایسه کنید.
نمای خیلی دور (اکستریم لانگ شات) یا خیلی باز (اکستریم واید شات)
یک نمای خیلی دور (ELS) باعث می‌شود سوژه شما در برابر مکان بسیار کوچک به نظر برسد. شما از این می‌توانید برای القا حس غریبگی یا حس فاصله استفاده کنید.
برای نمونه به یک مثال از فیلم «مکس دیوانه: جاده خشم» دقت کنید:
همچنین از این نما برای القا حس درهم شکستگی سوژه می‌توانید استفاده کنید. هنگام تاکید بر موقعیت مکانی یا انزوا خیلی دور انتخابی مناسب است.
نمای دور (لانگ شات) یا باز (واید شات)
نمای دور یا همان نمای باز چیزی شبیه خیلی دور اما کمی نزدیک‌تر است. اگر سوژه شما یک شخص است تمام بدن او مشاهده می‌شود بدون اینکه کل آن را اشغال کند.
به عبارت دیگر فضای خوبی در بالا و زیر سوژه شما قرار دارد. از نمای دور، برای حفظ سوژه در قابی ساده از یک محیط عظیم که پیرامون آن را فرا گرفته است استفاده کنید.
نما باز همچنین به ما این امکان را می‌دهد که تصاویری با پس‌زمینه زیبا ببینیم. از بین تمام نماها یک نما دور به ما یک ایده بهتر از تنظیمات صحنه می‌دهد. در واقع یک ایده مناسب از چگونگی قرار گرفتن صحیح شخصیت در یک محیط است.
نما کامل
حال بیایید در مورد نما کامل صحبت کنید که همزمان با تاکید بر سوژه قاب را کامل پر می‌کند.
این صحنه از فیلم «جنگوی زنجیر گسسته» یک نما کامل است. در این مورد خاص دوربین به آرامی به سمت جنگو حرکت می‌کند. بنابراین از نظر فنی این نما با یک نما باز شروع و به سمت یک نمای کامل که در تصویر مشاهده می‌کنید حرکت می‌کند و در نهایت با نمای کابوی خاتمه می‌یابد.
از بین انواع مختلف نما در فیلم می‌توان از نما کامل برای نشان دادن چندین شخصیت در یک نما استفاده کرد. برای نمونه می‌توانید به این عکس از فیلم «نگهبان کهکشان» دقت کنید:
نما باز متوسط (MWS)
یک نما باز متوسط موضوع را تقریبا از زانو به بالا قاب می‌کند. این موضوع باعث می‌شود که این نما از نمای کامل جدا شود. در اینجا نمونه‌ای از آن را می‌بینید:
شما می‌توانید همیشه دوربین را از هر زاویه‌ای نیز قاب‌بندی کنید. بنابراین از خیال‌پردازی و جاه‌طلبی برای شخصیت به وسیله باز متوسط نترسید.
نما کابویی
یک تغییر اساسی در نما کابویی، نمایش سوژه تقریبا از قسمت میانی به بالا است. به این دلیل به این اسم شناخته شده است که در فیلم‌های وسترن با استفاده از این نما اسلحه روی کمر کابوی را نمایش می‌دادند.
در اینجا نمونه‌ای از نمای کابویی می‌بینید که هیچ ارتباطی با کابوها ندارند و همچنین یک نما سه نفره است:
نما متوسط
بیایید به سراغ نماهایی برویم که بیشتر به جزئیات سوژه می‌پردازند. نما متوسط یکی از رایج‌ترین نماهای شناخته شده است. این نما شباهت زیادی به کابویی که در بالا به آن پرداخته شد دارد. اما با قابی نزدیک‌تر تقریبا از سینه به بالا را نشان می‌دهد. پس به کمک آن شما سوژه را برجسته می‌کنید و در عین حال محیط پیرامون او را هم به تصویر می‌کشید. در اینجا نمونه‌ای از آن را مشاهده می‌کنید:
به نظر می‌رسید استانداردترین نما باشد. اما فراموش نکنید که هر اندازه نمایی که شما انتخاب می‌کنید یک اثر خاصی بر بیننده دارد. از این نما می‌توان برای صحنه‌های گفت و گویی استفاده کرد که در آن لحظه‌ی بسیار مهمی وجود دارد.
اگر شما از نماهای مختلف در فیلم خود استفاده نکنید چگونه با استفاده از تضادها می‌توانید به بیننده خود علامت بدهید؟
نمای نزدیک متوسط
این نما شخصیت شما را تقریبا از بالای سینه قاب می‌کند. بنابراین به طور معمول از چهره حمایت می‌کند اما هنوز هم سوژه را کمی دور نگه می‌دارد. شما می‌توانید یک نمونه را در عکس زیر مشاهده کنید:
کلوزآپ متوسط باعث می‌شود حتی در حین مکالمه رو در رو هم شخصیت‌ها به راحتی از هم دور نشوند.
نمای نزدیک (کلوز آپ)
اگر قرار است که احساسات و عکس‌العمل‌های یک سوژه را فاش کنید بهترین انتخاب کلوز آپ است. کلوز آپ قاب شما را با بخشی از سوژه پر می‌کند. اگر سوژه شما شخص است این بخش معمولا صورت او است. برای نمونه به عکس زیر دقت کنید:
از بین تمام نماهای مختلف یک فیلم نما نزدیک برای لحظات مهم مناسب هستند. کلوز آپ به اندازه کافی نزدیک است که کوچکترین احساس را هم ثبت کند. اما این نما آنقدر نزدیک نیست که میدان دید را از دست بدهیم.
نمای بسیار نزدیک
یک نمای بسیار نزدیک می‌تواند قاب شما را با سوژه با بیشترین حد ممکن پر کند. غالبا حرکت چشم، دهان و شلیک را به وسیله این نما نمایش می‌دهند. در نمای بسیار نزدیک جزئیات بیشتری از اشیا کوچک‌تر دیده می‌شود. در واقع آن‌ها تبدیل به نقطه کانونی می‌شوند.
شما می‌توانید برای تاکید بر یک ویژگی خاص از سوژه در آن لحظه از این نما استفاده کنید:
دارن آرونوفسکی از درجات مختلف کلوز آپ بسیار در فیلم‌های خود مانند «قوی سیاه» استفاده می‌کند. در این نما ما می‌توانیم تحول کامل اتفاق را مشاهده کنیم. آرونوفسکی از آن برای نشان دادن رشد پرهای پشت «نینا» استفاده کرد.
از این نما در تمام ژانرها حتی کمدی می‌توان استفاده کرد:
همه چیز با یک نما شروع می‌شود:
یک نما سازماندهی شده یک نما در راس صحنه است که به وضوح موقعیت مکانی ما را نشان می‌دهد. این نما اغلب به دنبال یک نما هوایی است. همچنین این نما استفاده می‌شود برای نشان دادن مکانی که همه چیز اتفاق خواهد افتاد.
ما در این یادداشت به بررسی تمام نماها و ویژگی‌های آن‌ها می‌پردازیم. نیاز نیست که تمام جزئیات را حفظ کنید کافی است هر زمان نمایی را نیاز داشتید به سراغ این یادداشت بیایید. این به شما کمک می‌کند که زمان بیشتری را به خلاقیت اختصاص دهید.
اندازه نما در یک نگاه:
نحوه انتخاب قاب برای سوژه تاثیر خاصی خواهد داشت. چگونه به سوژه نزدیک یا دور شوید نمای شما است. این مساله نشان می‌دهد که مخاطب باید چه حسی نسبت به آن صحنه داشته باشد. سوژه شما در نمای باز کوچکترین اندازه ممکن است، کمی بزرگ‌تر در نمای متوسط دیده می‌شود و در یک کلوز آپ در حالت بزرگترین قرار میگیرد.
هنگامی که در مورد اندازه سوژه و نما فکر می‌کنید بهتر است که میزان آشنایی و غریبی آن را در نظر بگیرید. آیا مانند زمانی است که یکی را برای اولین بار می‌بینید؟ دستی تکان می‌دهید و در مورد آب و هوا می‌پرسید؟ اما فاصله نسبی را رعایت می‌کنید؟ به این دلیل که هنوز با او آشنا نیستید!
اندازه نما موقعیت مکانی عوامل را معین می‌کند. اما باید در نظر بگیرید که چارچوب، فوکوس و حرکت می‌تواند معنای عمیق‌تری به نما شما ببخشد.
حرکات خاص دوربین نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. آیا می‌خواهید ضمن انجام یک حرکت دالی فوکوس کنید؟ شما باید هنگام لیست کردن تمام نماها به این حرکات دقت کنید و آن‌ها را در نظر بگیرید.
لنز واید انگل (زاویه باز) چیست؟ چه زمانی باید از آن استفاده کنیم؟ (راهنمای کامل)
قاب‌بندی
برای فیلمسازان مهم‌ترین نکته قاب‌بندی تعدادی از موضوعات است که در نماهای خود و همچنین رابطه فیزیکی آن‌ها با دوربین را نشان می‌دهند.
تعریف قاب‌بندی
قاب‌بندی نما هنر و دانش قرار دادن سوژه‌ها در نماهاست. نماها همه د ر مورد ترکیب‌ها هستند. به جای نشان دادن سوژه در دوربین شما باید یک ترکیب را به تصویر بکشید.
بر اساس نحوه برنامه‌ریزی سوژه‌ها برای قرار دادن آن‌ها شما نیاز دارید کار دوربینی خود را تنظیم کنید. شما می‌خواهید تمام جزئیات یک نما را در یک لیست تنظیم کنید. به این ترتیب شما یک ایده شفاف و واضح برای صحنه دارید. به راحتی می‌توانید با خیال‌پردازی و بصیرت خود ارتباط برقرار کنید.
این بدان معنا نیست که ممکن نیست چیزی را تغییر دهید. اما قطعا یک لیست از پیش آماده شده از نماها، نشان می‌دهد که کارگردان کار خود را انجام داده است و به خوبی آماده است.
تک نما
زمانی نمای شما تنها یک سوژه را هدف قرار می‌دهد به آن تک نما گفته می‌شود:
تک نماها را می‌توان در هر اندازه از نما که دوست دارید تنظیم و قاب‌بندی کنید. اما تنها تا زمانی که یک شخصیت در قاب برجسته شده باشد. حالا چرا من گفتم برجسته و نگفتم که در قاب حضور داشته باشد؟
دلیل این امر این است که شما می‌توانید با استفاده از یک نما بالا شانه‌ی تک بیش از یک نفر را در قاب جا بدهید اما شخصیت جلوی دوربین برجسته نمی‌شود:
نمای دو نفره
یک نما دو نفره نمایی است که دو شخصیت در آن برجسته شده‌اند:
این نما یکی از بهترین نماهایی است که می‌توان در ژانر کمدی از آن بهره برد.
نما سه نفره
یک نما سه نفره سه شخصیت مختلف را برجسته می‌کند:
این نما یکی از بهترین و مهم‌ترین نماهای ژانر ماجراجویانه یا هر فیلمی که دارای گروهی از شخصیت‌هاست به شمار می‌آید. زیرا شما به راحتی سه شخصیت تک را در یک قاب جا می‌دهید بدون اینکه صحنه ناجور باشد.
نمای بالا شانه
یکی از دیگر المان‌هایی که باید به آن توجه کرد پرسپکتیو نما است. یک نما بالا شانه می‌تواند سوژه را از پشت شانه شخصیت دیگر نشان دهد. به این دلیل که با این حرکت سعی می‌کند حس پرسپکتیو را القا کند. در ضمن برای صحنه‌های گفت و گو بسیار بسیار مناسب است.
این نما می‌تواند به شما برای ارائه جهت جهت‌دهی و ارتباط شخصیت‌ها در یک سطح عاطفی کمک کند.
نمای بالای لگن
این نما شباهت زیادی به نما بالا شانه دارد. در واقع دوربین پشت لگن یکی از شخصیت‌ها قرار میگیرد و موضوع فوکوس ما در یک سطح قابل قبول قرار میگیرد:
شما با استفاده از این نما همان اثر مشابهی را میگیرد که از بالا شانه میگیرید اما اگر یکی از شخصیت‌ها نشسته باشد، زانو زده باشد یا هر مدل دیگری که دو شخصیت در حالت ناهموار قرار داشته باشند اغلب قدرت عدم تعادل را نشان می‌دهد.
نمای دیدگاهی
وقت آن شده است که در مورد نماهایی صحبت کنیم که دیدگاه شخصیت را نشان می‌دهند. یک نمای دیدگاهی نمایی است که مخاطب از طریق آن همان چیزی را می‌بیند که شخصیت دقیقا می‌بیند. در واقع ما شاهد یک انتقال مخاطب به بازیگر هستیم.
این نماها برای ایجاد وحشت مانند هالووین مناسب هستند.
یک نمای دیدگاهی به طور کلی ساندویچی است از چند نمای دیگر:
- یک نما از شخصیتی که به چیزی نگاه می‌کند.
- نمای دیدگاهی خود را برش دهید
- یک نما که واکنش شخصیت را نشان می‌دهد
در واقع دقیقا به شما نشان می‌دهد که شخصیت چه چیزی را دیده است. و متوجه می‌شویم که چه چیزی باعث ایجاد واکنش او شده است.
فوکوس
سینما و تلویزیون این توانایی را به کارگردان می‌دهند که بتواند تصور مخاطب را کنترل کند.
شما می‌توانید با تغییر و جابجایی نقاط دید باعث شوید که مردم اطلاعات جدید را یاد بگیرند، مکان‌ها تغییر کنند یا چشم‌انداز جابجا شود.
عمق میدان چیست؟
عمق میدان اصطلاحی است که برای توصیف اندازه منطقه‌ای استفاده می‌شود که در آن اشیا به حد قابل قبولی واضح هستند. منطقه مورد نظر به عنوان میدان دید و اندازه آن به عنوان عمق میدان شناخته می‌شود.
مرکزی‌ترین نقطه میدان دید به عنوان نقطه فوکوس شناخته می‌شود. سطح دو بعدی خیالی که از آن دو نقطه ترسیم می‌شود به عنوان سطح فوکوس در نظر گرفته می‌شود. هر بخشی از تصویر که مستقیما در این سطح قرار بگیرد به طور رسمی در سطح فوکوس قرار گرفته است.
تغییرات فوکوس را در لیست نما خود لحاظ کنید
فیلمسازان اغلب می‌خواهند که مستقیما قسمت‌های مختلف صحنه را کارگردانی کنند. برای انجام این مساله شما نیاز دارید که در مورد زاویهT حرکات دوربین و هر وسیله مورد نیازی برای آن بیاندیشید.
فوکوس Rack در مقابل فوکوس Pull
دستکاری فوکوس یکی از راه‌های ارتباط با نماهای شما است. اکثر فیلم‌هایی که شما مشاهده کرده‌اید سوژه‌ها در فوکوس 95 درصد قرار دارند. دستیار اول فیلمبردار فوکوس را می‌کشد تا اطمینان حاصل کند که در حین حرکت به عمق چارچوب سوژه‌ها در دامنه قابل قبول فوکوس قرار می‌گیرند.
یک فوکوس Rack فوکوسی است که بیش از حد کشیده شده است. در واقع جایی که عمدا دامنه فوکوس از سوژه‌ای به سوژه دیگر مدام تغییر می‌کند.
فوکوس Pull ویژگی مجهولی است اما فوکوس Rack یک فوکوس تهاجمی به شمار می‌آید.
اما این بدان معنا نیست که فوکوس Pull بسیار آسان است. شاید باورتان نشود اما حفظ فوکوس با رعایت تنظیمات جزئی در مقابل تنظیمات یک فوکوس Rack بسیار سخت‌تر است. مساله اصلی جلب توجه بیننده است.
نما کانونی سطحی
در این نوع فوکوس سوژه شما مورد توجه فوکوس است در حالی که پیش‌زمینه و پس‌زمینه از فوکوس خارج هستند. این محدودیت باعث می‌شود عمق میدان دیدی برای تاکید بر سوژه شما ایجاد شود.
مثال دیگر از نمای کانونی سطحی:
نما فوکوس عمیق
در فوکوس عمیق هر چیزی که در نما حضور دارد در حالت فوکوس است. این در شرایطی است که شما می‌خواهید مخاطب تمام مناظر و عناصر صحنه را حس کند.
مثال دیگری از فوکوس عمیق:
نما Tilt-Shift
یک لنز tilt-shift در واقع چشم‌انداز را با لنز می‌چرخاند تا به فوکوس انتخابی خود برسید. این باعث می‌شود که تصویر شما واضح و برجسته‌تر شود در حالیکه باقی اشیا و موارد خارج از فوکوس قرار دارند.
مثال دیگر از Tilt-shift:
منابع:
The Ultimate Guide to Camera Shots (50+ Types of Shots and Angles in Film)
این مطلب به صورت اختصاصی برای سایت سلام ثبت نام تهیه و ترجمه شده است.
هرگونه کپی برداری از آن غیرقانونی است.
نظرات و سوالات خود را برای ما بنویسید.
