از فیلم ها گرفته تا رمان ها گرفته تا بازی های ویدیویی ، داستان داستوپی یا پادآرمان شهر به طور مداوم یکی از داغ ترین ژانرهای سرگرمی است.
اما با توجه به دامنه وسیع و تنوع اشکال ، دسته بندی ژانر dystopian گاهی اوقات دشوار است.
داستان دیستوپی یا پادآرمان شهری چیست؟
ویژگی های مشخص کننده آن چیست و چگونه می توانیم محبوبیت ماندگار آن را حساب کنیم؟
این مقاله داستان های ضد آرمان شهری را تعریف می کند ، هدف و عملکرد آن را توضیح می دهد و نمونه های مهمی از آن را از سراسر طیف داستان پردازی ارائه می دهد.
داستان آرمان شهر و پاد آرمان شهر چیست؟
ابتدا اجازه دهید از آرمانشهر و دیستوپی تعریف کنیم
آرمانشهر ، به ویژه از جنبه های اجتماعی ، سیاسی و اخلاقی ، یک مکان ایده آل محسوب می شود.
ایده آن از کتاب 1516 ساخته سر توماس مور گرفته شده است که توصیف یک جامعه ایده آل خیالی و عاری از فقر و رنج است.
ریشه شناسی
بیشتر اصطلاح “آرمانشهر” را از کلمات یونانی ابداع کردند.
این به معنای واقعی کلمه به معنای “هیچ مکانی” نیست ، و این ایده را منتقل می کند که چنین مکانی واقعاً نمی تواند وجود داشته باشد زیرا واقعیت های طبیعت یا وجود انسان را منعکس نمی کند.
نمونه هایی از مدینه فاضله شامل “شانگری لا” عرفانی از رمان “افق گمشده” در سال 1933 و زمین قرن 23 ام است که در فیلم پیاده روی ستاره ای Star trek به تصویر کشیده شده است.
دیستوپی مخالف مدینه فاضله است:
حالتی که در آن شرایط زندگی انسان به دلیل محرومیت یا ستم یا وحشت (یا هر سه) بسیار بد است.
جامعه دیستوپی با بدبختی انسان به شکل بدخلقی ، ستم ، بیماری ، ازدحام بیش از حد ، تخریب محیط زیست یا جنگ مشخص می شود.
Dystopian Fiction یا داستان پادآرمان شهر چیست؟
ژانر dystopian جهان ها یا جوامعی را تصور می کند که زندگی به دلیل محرومیت یا ستم یا وحشت در آنها بسیار بد است.
و جامعه بشری با بدبختی انسان ، مانند کفر ، ظلم ، بیماری ، ازدحام بیش از حد ، تخریب محیط زیست یا جنگ مشخص می شود.
دنیاهای داستان Dystopian – چه در رمان ها ، فیلم ها ، کمیک بوک ها / رمان های گرافیکی یا بازی های ویدیویی – معمولاً حاوی بسیاری از ویژگی های داستانی هستند.
عناصر مشترک داستانهای پادآرمان شهر شامل جوامعی است که درگیر جنگهای ابدی هستند و با اختلاف شدید اجتماعی و اقتصادی طبقاتی ، فقر توده ای ، ویرانی محیط ، هرج و مرج و از دست دادن فردیت مشخص می شوند.
کنترل اجتماعی یکی دیگر از ویژگی های مهم داستانی است.
نویسندگان Dystopian کنترل اجتماعی را نشان می دهند که توسط تعدادی موجودیت قدرتمند اعمال می شود ، از جمله:
شرکت های بزرگ، دارای شخصیت حقوقی
دینی / فلسفی
فناوری
بوروکراتیک
توتالیتاریسم – که به عنوان کنترل اجتماعی کل بر جمعیت معین از طریق تکنیک هایی مانند پلیس فکری و نظارت تعریف می شود – نیز از ویژگی های داستان های ضد آرمان شهری است.
این ویژگی در رمان های معروف دیستوپی مانند جورج اورول 1984 مشاهده می شود.
هدف داستان های ضد آرمان شهر
داستان های پادآرمان شهر معمولاً در آینده ای نه چندان دور برای ایجاد فوریت درباره وقایع واقعی تنظیم می شوند.
از آنجا که ادبیات و سینمای دیستوپی در آینده تنظیم می شود ، شبیه داستان گویی در تعریف داستان علمی تخیلی است.
با این حال ، این فیلم همچنین می تواند بسیار متفاوت از بهترین فیلم های علمی-تخیلی باشد.
داستان علمی و پادآرمان شهری هر دو در دسته بزرگتر داستانهای “سوداگرانه” قرار دارند. speculative
این نوع داستان ها حدس می زنند که اگر انسان با تهدیدهای موجود مانند تغییر آب و هوا ، جنگ هسته ای ، جمعیت بیش از حد یا اقتدارگرایی برخورد نکند ، چه اتفاقی برای جامعه می افتد.
نمونه های داستانی Dystopian شامل تمثیل هایی در مورد تأثیرات فاجعه بار تغییرات آب و هوایی مانند Wall-E (2008) ، و فیلم های Roland Emmerich The Day After Tomorrow (2004) و 2012 (2009) است.
نوشته مایکل بودی گرین Michael Bodhi Green و ترجمه اختصاصی برای دریچه سینما.
