آیا منتقدان فیلم فیلم های با بودجه بیشتر را مجازات می کنند؟

هفته گذشته ، خواننده ای برای سوالی در مورد نقد فیلم مطرح کرد.

آنها با دوستانشان در مورد واکنش انتقادی به فیلم تنت بحث می کردند و یکی اظهار داشت که بسیاری از نقدهای ضعیف قابل اعتماد نیستند ، زیرا آنها واکنش همیشگی منتقدان فیلم نسبت به فیلم های با بودجه زیاد هستند.

خواننده پرسید که داده های آماری در مورد این موضوع چه چیزی را نشان می دهد؟

شایان ذکر است که فیلم تنت با واکنش عمدتا خوب منتقدین روبرو شده است ، اگرچه درست است که برخی از نظرات مثبت، کمتر درباره مقیاس بودجه فیلم اظهار نظر کرده اند.

برای مثال چند نقد را می خوانیم:

“اگر شما فقط بزرگ می خواهید ، پس” Tenet “به اندازه جهان بزرگ است ، مقیاسی که نولان با دو بار پیمایش کره زمین ، در جهات مختلف ، خودنمایی می کند … یک نوآر میان بودجه ای که القا می شود ، به یک استودیوی شرط بندی شده است کنشگر “IndieWire

“[کریستوفر نولان]  آنقدر از Tenet را به سکانس های مشابه باند اختصاص داده است که سکانس های علمی-تخیلی بعدی با ناامیدکننده عجله ، توسعه نیافته و تقریباً غیرممکن است که منطقی شود.” بی بی سی

“حداکثر صحنه دار و بسیار بسیار بلند ، اما در قلب خود شل و ول است” indyfair

پژوهش درباره نقدها

اما کیفیت یا بودجه Tenet مورد توجه ما در این پژوهش نیست.

ما در حال بررسی این موضوع هستیم که آیا منتقدان فیلم معمولاً به فیلم های با بودجه بیشتر بازبینی ضعیف تری می دهند؟

من اطلاعات مربوط به 7،224 فیلم را که از سال 2000 تا 2019 در سینماهای ایالات متحده اکران شده اند ، جمع آوری کردم

و بر امتیازاتی که از منتقدان فیلم دریافت کرده اند تمرکز کردم (در مجموع 159،486 بررسی فردی).

سپس به دنبال همبستگی بین امتیازات بازبینی و بودجه فیلم ، جایی که رقمی در دسترس بود ، شدم.

چه ارتباط کلی بین بررسی و نقد فیلم و بودجه فیلم وجود دارد؟

با استفاده از ضریب پیرسون می توان همبستگی بین دو مجموعه شکل را اندازه گیری کرد. این یک امتیاز بین منهای یک و یک به ما می دهد.

منهای به این معنی است که آنها کاملاً منفی هستند (یعنی هر زمان که دیگری بالا می رود دیگری پایین می آید) ، نمره یک به معنی همبستگی کامل است (یعنی با هم بالا می آیند و سقوط می کنند) و صفر به معنی عدم همبستگی است.

در کل مجموعه داده ، هیچ ارتباطی بین بودجه و امتیازات بررسی وجود ندارد (با نمره پیرسون 07/0-که از نظر آماری معنادار نیست). گفته می شود ، اگر وجود داشته باشد ، این فقط ارتباط را نشان می دهد ، نه سوگیری را ثابت می کند. می تواند این باشد که فیلم های با بودجه بزرگتر از عناوین کوچکتر بهتر / بدتر هستند.

جایی که جالب می شود این است که بررسی کنید کدام یک از نشریات و منتقدان در مقایسه با سایر محققان نسبتاً بودجه هراس دارند.

کدام نشریات سخت ترین نقدها را به فیلم با بودجه بالا دارند؟

وال استریت ژورنال در سی سال انتشاراتی که من مطالعه کردم ، سخت ترین نقدها را به بزرگترین فیلم های با بودجه بالا را به خود اختصاص داده است.

هیچ نشریه ای فیلم های با بودجه بزرگ را به جای فیلم های کوچکتر ترجیح نمی دهد.

کدام یک از منتقدان از  فیلم با بودجه بالا هراس انگیز هستند؟

نمودار زیر نمرات 103 بازبینی را که تحلیل کردم ، نشان می دهد.

من بیشتر اسامی را کنار گذاشته ام زیرا (الف) فضای خالی وجود ندارد.

و (ب) بسیاری از آنها برای مفید بودن زیر سطح معنی داری آماری قرار می گیرند (امتیازات ، نه منتقدان!)

همبستگی در انتهای دیگر طیف (یعنی ترجیح دادن فیلم های با بودجه بزرگ نسبت به فیلم های کوچکتر) ضعیف تر بود.

تام روسو در بوستون گلوب قوی ترین همبستگی مثبت را داشت (نمره 16/0 +).

او در بررسی درخشان خود از Ant-Man و The Wasp گفت: “این فیلم به اندازه سرگرمی های ابرقهرمانان به سرگرمی مغز سوسمار نزدیک است”

یادداشت ها

اطلاعات این مقاله از طریق IMDb ، ویکی پدیا و بررسی فیلم از طریق Metacritic بدست آمده است.

من تمرکز خود را بر انتشاراتی گذاشتم که در پنج سال گذشته حداقل 300 نقد فیلم منتشر کرده و اطلاعات بودجه ای برای آنها دارم.

برای منتقدین این آستانه 100 بازبینی بود.

هنگامی که من انتشارات و منتقدان منتخب خود را داشتم ، از سال 2000 تمام بررسی های فیلم آنها را مطالعه کردم.

نقل قول ها برای درک سبک نوشتن منتقدان و رنگ آن است.

نکته در داده ها است ، نه قطعه های نقد که در متن نوشته ایم.

نتیجه گیری

چند سال پیش ، از دیدن منتقد یک نشریه مهم ناامید شدم که به دلیل دوست نداشتن Deadpool 2 مورد تمسخر عمومی قرار گرفت.

او پیش از فیلم توییت کرده بود که از اکران مطبوعاتی آینده وحشت دارد و احتمالاً قصد ندارد این فیلم را دوست داشته باشد.

با استفاده از عکسهای توئیتر وی و بازبینی ضعیف وی ، نظرات آنلاین با شکایت از مغرض بودن وی  و نقدش باید از بین برود.

می توان ادعا کرد که او روزنامه نگار اشتباهی است که به این نقش منصوب شده است ، گرچه حتی این موضوع قابل بحث است.

آیا فیلم ها فقط باید توسط افرادی که انتظار دارند فیلم را دوست داشته باشند بررسی شوند؟

در هر صورت ، او تقصیری نداشت که از فیلمی که برای دیدن در زندگی شخصی اش انتخاب نمی کند ، متنفر است.

من مطمئن هستم که هر منتقد تجربه های خاص خود را از این قبیل دارد و من فقط این یک مورد را جدا کردم ، زیرا این مسئله در من باقی مانده است.

از نظر ماهیت ، نقد فیلم، ذهنی است زیرا (الف) هنر نمی تواند یک حکم عینی داشته باشد.

و (ب) این نکته است – شما می خواهید دیدگاه کسی را یاد بگیرید.

به نظر من این امر بدیهی به نظر می رسد.

و با این حال ، بسیاری از نظرات عمومی که به بررسی های فیلم و توییتر اضافه شده است ، بر این فرض استوار است که اگر اینقدر از تنبلی / مغرض بودن / زن بودن  لعنت نکنند ، منتقدین  فیلم می توانند به یک حقیقت عینی جهانی برسند.

منبع

این‌ مقاله تخصصی  مورد نقد فیلم و رابطه آن با بودجه فیلم به صورت اختصاصی برای دریچه سینما تهیه شده است.